piątek, 8 sierpnia 2014

Epilogue.

Muzyka.

"I know how it goes from wrong and right
Silence and sound
Did they ever hold each other tight like us?
Did they ever right like us?


*

Canberra, 9 września, 2018r.



Drogi Pamiętniczku!


Dawno mnie tutaj nie było, bo ponad 7 lat. Tak, to szmat czasu, podczas którego u mnie wiele się działo. Chciałabym Ci w skrócie wszystko opowiedzieć, ale nie wiem, czy zdołam to zrobić.
Kiedy zostawiłam tutaj ostatni wpis, miałam zaledwie 17 - prawie 18 - lat. Byłam nastolatką, której wydawało się, że życie jest idealne. Że nie ma żadnych przeszkód, a różne kłopoty to tylko wymysły. Ale jak się później okazało, te "wymysły" były prawdą, a "życie idealnie" nie istniało. I dopiero, kiedy przyłapałam ważną osobę w moim życiu na czymś, co praktycznie jest niewybaczalne, przekonałam się, co tak na prawdę znaczy cierpieć. To jednak nie był koniec, lecz początek.
Liam - bo tak nazywał się sprawca całego późniejszego bałaganu - wparował do mojego życia niczym huragan, wywracając je do góry nogami. Nie był zwykłym chłopakiem, chodzącym z kumplami na mecze piłki nożnej. Był wyjątkowy - w złym i dobrym znaczeniu. Ale, cholera, te kilkanaście miesięcy z nim, udowodniły mi, co znaczy kochać ponad wszystko. I mimo, że mogłam mieć przez niego spore kłopoty, nie potrafiłam tak po prostu o nim zapomnieć. 
Nasz związek się rozwijał. On starał się dla mnie zmienić i wszystko powoli zmierzało ku lepszemu. Ale gdyby cały czas tak było, to nie nazywało by się życie, prawda? 
Liam był - i nadal jest - osobą, która zawzięcie dąży do celu. I wtedy dopiął swego, co spowodowało, że spędził w więzieniu 4 lata, zostawiając mnie z... niespodzianką.
Darcy, która teraz ma już 6 lat, jest owocem tego, co nas łączyło. Jest doskonałą kopią swojego taty. Cudowna i tak samo piękna. I choć na początku byłam z nią całkiem sama, co na prawdę nie było łatwe, wiedziałam, że nadejdzie dzień, w którym on wróci. I wrócił.
To było, jak deja vu. Pojawił się w moim życiu - znowu - nagle, kolejny raz je wywracając. Uszczęśliwiał mnie i naszą córkę każdego dnia na nowo. I kiedy postanowiliśmy wrócić do Londynu - z którego wyjechałam, kiedy dowiedziałam się o ciąży - czar prysł. Kolejny raz. 
Tamten dzień był dla mnie cholernym piekłem. Widzieć go, prawie martwego, w kałuży krwi - horror. I mimo, że już wcześniej uważałam go za miłość swojego życia, wtedy to wydarzenie tylko mnie w tym utwierdziło. A świadomość, że był o włos od śmierci nadal mnie przeraża. 
Liam jednak jest cholernie silny i wygrał to. Wygrał walkę o życie, co bardzo go zmieniło. Nie twierdzę oczywiście, że teraz jest święty, ponieważ to chyba nie możliwe, ale jest lepszy niż był. Jest cudownym ojcem i od kilku tygodni także mężem. 
Nasze życie uległo całkowitej zmianie. Obecnie mieszkamy w stolicy Australii i nie jesteśmy już państwem Payne, lecz państwem Adams. Liam to teraz Ethan, a ja Chloe. Ach, no i spodziewamy się drugiego maluszka. 
Tak więc, jak widzisz, przeszłam wiele. Ale wiesz co? Niczego nie żałuję.


*

Zamknęłam notes z uśmiechem i podnosząc się z łóżka, włożyłam go do wielkiego pudła, stojącego na stoliku, które zaraz miało zostać wyniesione na strych. W jednym zeszycie znajdowało się całe moje życie, a ja chcę, by kiedyś Darcy mogła dowiedzieć się z niego, co się z nami działo. 
Szczelnie zakleiłam karton i odstawiłam go przy drzwiach. Wyprostowałam się i usłyszałam pisk córki. Szybko pokonałam odległość dzielącą mnie od balkonu i wyjrzałam na dwór. Odetchnęłam z ulgą, kiedy zobaczyłam, jak biega po zielonej trawie wraz z Emily - córką sąsiadki. 
Mały uśmiech wymalował się na moich ustach, kiedy wielkie męskie dłonie objęły mnie w pasie, tuląc do bijącego ciepłem torsu. 
-Wszystko dobrze? - brunet wyszeptał do mojego ucha, całując jego płatek. Przeszył mnie znajomy dreszcz.
-W jak najlepszym. - odparłam, odwracając się do niego przodem. Mój wielki już brzuch wypełniał małą odległość między nami. 
-Ty i ja. - mruknął, patrząc prosto w moje oczy. 
-My. - szepnęłam, a po chwili poczułam, jak jego ciepłe wargi lądują na moich. I to wszystko było już tylko nasze.


"You and I
Not even the Gods above
Can sepatare the two of us
No, nothing can come between
You and I"

Koniec.

-----------------------------------------



OMG LUDZIE SORRY, ALE BĘDĘ PISAĆ CAPS LOOKIEM
PŁACZĘ.
HE HE HE
JEZU, SERIO, PRZYWIĄZAŁAM SIĘ DO TEGO FF.
DZIŚ MIJA ROK, JAK DODAŁAM PROLOG PIERWSZEJ CZĘŚCI.
OMFG.

NIE WIEM, CZY DOBRZE WYSZEDŁ TEN EPILOG, ALE MAM NADZIEJĘ, ŻE TAK.
NIE CHCIAŁAM WAS ZAWIEŚĆ NA SAMYM KOŃCU, EW.

OKEJ, TO MOŻE TERAZ PRZEJDĘ DO PODZIĘKOWAĆ.
(Z GÓRY PRZEPRASZAM, JEŚLI POMINĘ KOGOKOLWIEK) :

*(na samym początku) Justynie (Real_Paradiise) za dwa cudowne zwiastuny! 
*Birden (BirdenBlue) za szablony do obu części
*Tobie, za to, że tutaj byłeś
*Mai (divathirwall), Darii (vegasgrier) i Justynie (jeszcze raz) za wsparcie.
*Tobie, bo tutaj byłeś.
*Mai (jeszcze raz) za całokształt
* Tobie, kochany aniołku.
*Ewelinie (horansusiak) za to, że mnie zmusiła, bym pisała to ff.
*Tobie, drogi czytelniku.
*Paulinie (adorezaynie) za pomoc z obsadami.
*No i Tobie.
*I Tobie, Tobie, Tobie, Tobie, bo tutaj byłeś, wspierałeś, motywowałeś i tak dalej.

TAK, TO JUŻ KONIEC TEGO OPOWIADANIA.
POZWÓLCIE MI PŁAKAĆ, OMG.

I NIE, KOCHANI, NIE NAPISZĘ JUŻ TUTAJ NIC WIĘCEJ.
PRAWDOPODOBNIE JUŻ NIC WIĘCEJ NIE NAPISZĘ.
:)

TERAZ, PODSUMUJMY WSZYSTKO :

1 część :

- 17,753 wyświetleń
- 255 komentarzy
-13 obserwatorów

2 część :

-13,782 wyświetleń 
-255 komentarzy (bez epilogu)
- 23 obserwatorów

Razem :

-30,935 wyświetleń
-510 komentarzy
-36 obserwatorów

MOŻE DLA WAS TO MAŁO, ALE DLA MNIE MEGA DUŻO
STRASZNIE WAM WSZYSTKIM CHOLERNIE ZA TO DZIĘKUJĘ
TYM, KTÓRZY BYLI TU OD POCZĄTKU - PODWÓJNIE DZIĘKUJĘ
WSZYSTKICH WAS BARDZO KOCHAM
MAM NADZIEJĘ, ŻE TE WYPOCINY SIĘ PODOBAŁY

A TERAZ CZEŚĆ
KOCHAM WAS
IDĘ PŁAKAĆ

@prfctstylez (zmieniłam user)



13 komentarzy:

  1. I pomyslec, ze to juz koniec :(
    Wazne, ze wszystko sie ulozylo ;)
    To byla naprawde cudowna opowiesc <3
    @TheAsiaShow_xx

    OdpowiedzUsuń
  2. Jejku, pamiętam czytanie samych początków, a teraz jestem już po epilogu. Just :') Podziwiam Cię za napisanie czegoś tak niesamowitego :D. Mam nadzieję, że stworzysz jeszcze sporo tak dobrych opowiadań, a może nawet lepszych x.

    @harrys_fox

    OdpowiedzUsuń
  3. Ryczę.
    Nie mogę no.
    Pamiętam jak pierwszy raz trafiłam na pierwszą część. Pamiętam szablon pierwszej części. Był granatowy po prawej stronie.Pamiętam też jak w grudniu, chyba około świąt zawiesiłaś bloga. Byłam wtedy na basenie jak czytałam to info. A potem odwiesiłaś. Pamiętam jak założyłaś bloga drugiej części. Też pamiętam szablon. Był brązowy i zrobiła go Birden. Wszystko pamiętam. Zawsze będę pamiętać. To ff będę wspominać jako jedno z najlepszych.
    Piękny prolog, tak jak i całe to opowiadanie.
    Kocham cię i twoje dzieła.
    Dziękuję za wspomnienie o mnie.
    Idę, bo klawiatura się zjebie od łez.
    Jeszcze raz, ilysm ♥
    Na zawsze twoja Maja aka @divathirlwall x

    OdpowiedzUsuń
  4. Ojpd!
    Boże nie wierze że to już koniec! Kiedy ten czas zlecial?
    Co prawda nie byłam z tobą od samego początku ale pod koniec 1 części już byłam ;)
    Kurde ty wszystkim dziękujęsz a to my powinniśmy ci podziękować. Bo kurde gdyby nie ty nie byłoby tego wszystkiego.
    Dziewczyno masz taki wielki talent! Uwielbiam cie! <3
    Naprawdę to już koniec? A może jednak coś jeszcze dopiszesz?

    Jakbyś pisała jakieś ff o Liamie to proszę daj znać :D

    Wracając do epilogu to powinnaś być z niego zadowolona!
    W ogóle powinnaś być z siebie dumna za to ff!
    Kocham :*

    OdpowiedzUsuń
  5. Tak cholernie chce mi się płakać ♥
    Byłam tak bardzo przywiązana do tego ff,nie mogę uwierzyć,że to koniec ;(
    Tak szybko zleciało.
    Pewnie będę tu zaglądać,nie wiem po co,ale może dlatego,że będę chciała wrócić do emocji,kiedy czytałam rozdział,np.jak Nel wyjeżdżała i wtedy ujawniła,że jest w ciąży ♥
    Te ff,to życie ..mało jest opowiadań o Liamie,a te było całkowicie wyjątkowe ♥

    Dziękuje za to wszystko,to było cudowne ff :3

    @Real_Piam_Payne

    OdpowiedzUsuń
  6. Epilog wyszedł ci wspaniale. Bardzo mi przykro, że już nic się tu nie pojawi (będę płakać :'( ) . Na pewno będę zaglądać jeszcze na to ff, bo jest wspaniałe :-)
    Pozdrawiam Cię :-*
    I czekam na inne twoje blogi :-)

    OdpowiedzUsuń
  7. Niestety nie płaczę razem z Tobą , ponieważ jestem u przyjaciółki i nie chcę dziwnie wyglądać . Tak więc ..
    Fantastyczny epilog . Wspaniałe opowiadanie . Cudowna autorka .
    Wielkie dzięki za doprowadzenie tego do końca .
    Pozdrawiam <3

    OdpowiedzUsuń
  8. Cudowne ! :"""")
    dziekuje za wszystko. To byl naprawde swietny fanfik :)))

    OdpowiedzUsuń
  9. nie dałoby rady napisać II części ? xd
    wiesz 10 lat później wroowie wracają itd itp ;d

    OdpowiedzUsuń
  10. Jezu, ten epilog był piękny jak całe opowiadanie :') Aż łezka zakręciła mi się w oku.
    Fajna wersja epilogu. Rzadko spotyka się w formie pamiętnika.
    Dziękuję, że pisałaś te opowiadanie! KC ;*
    Twoja wierna fanka @awmymalikk

    OdpowiedzUsuń
  11. Zanim wyjechałam na obóz 9, byłam pewna, że skomentowałam epilog :o A wczoraj wchodzę i brak komentarza...... Epilog, jak i całe opowiadanie był cudowny - szczególnie jego forma, jako pamiętnika, a następnie przejście do rzeczywistości. Był krótki, ale za to treściwy, ponieważ dowiedzieliśmy się o losach bohaterów i to mi się bardzo podoba, ponieważ w pewien sposób czuję się przez to nasycona, bo wiem, jak ich losy się dalej potoczyły po tym całym bagnie :) Dziękuję Ci za to, że pisałaś to opowiadanie, kocham ciebie xx

    OdpowiedzUsuń
  12. Zawsze psalm długie komentarze ale teraz nie umiem dlatego dziękuję za to opowiadanie ❤ @myhornyangel (luvmyprinces)

    OdpowiedzUsuń
  13. No więc tak...
    Jestem wkurwiona. Na sb. I to porządnie.
    Epilog przeczytałam od razu, jak tylko dostałam od cb informacje, że wyszedł i miałam troche spraw i nie udało mi się skomentować. Potem o tym zapomniałam i myślałam ,że jednak skomentowałam ,a tu dzisiaj wchodze i dupa! Pusto. Brak komentarza ode mnie. Zdenerwowałam się na siebie, serio. Ja sie chyba kiedyś zastrzele...
    Dlatego pierwsze co robię, to komentuję. Jezu jaka ja jestem nieogarnięta...
    Heh... :/
    Mam nadzieję, że wybaczysz mi ten mój ogromny i cholernie wkurzający szybki zapłon...
    Co do epilogu...
    Pamiętam, że siedziałam na plaży, czytałam i ryczałam bo to już koniec. A tak bardzo kocham tą historię. Tak bardzo... Ale ty i tak o tym wiesz...
    W ogóle tak wspaniale się zakończyło *.*
    W końcu wszyscy szczęśliwi i w ogóle... Nareszcie! *.*
    I w ogóle...
    No chciałam ci cholernie podziękować za stworzenie tej historii... Naprawdę tak bardzo ci dziękuję, że to pisałaś, że poświęciłaś tutaj tyle czasu i co najważniejsze - dotrwałaś w nim do końca! Bo resztę historii pourywałaś a z tą dobrnęliśmy do końca i to mnie tak bardzo cieszy bo to zdecydowanie moja ulubiona historia *.*
    Tak bardzo teraz rycze. Bez kitu... Minęło tyle czasu odkąd dodałaś epilog, a ja teraz ponownie sie poryczałam :")
    Kochanie - jesteś niesamowita!
    Dziękuję ci za wszystko <3
    Chciałabym ci jeszcze jakoś podziękować, ale nie mam zielonego pojęcia jak o.O
    Dziwna ja xD
    I w ogóle... Pamiętasz o mojej prośbie? Tak bardzo chciałabym to wszystko przeczytać jeszcze raz tym bardziej że w szkole cholernie sie nudze a ebooka mam ciągle przy sb więc... xD
    No i co więcej...
    Dziękuję. Po prostu bardzo ci dziękuję <3
    Kocham cię z całego serduszka <3
    Na zawsze twoja wierna fanka...
    @LoveWithHarold

    OdpowiedzUsuń